Polski



Dlaczego w lasach deszczowych występuje tyle gatunków roślin i zwierząt?

Tropikalne lasy deszczowe odznaczają się największą na Ziemi różnorodnością żywych organizmów. Chociaż pokrywają mniej niż 2% powierzchni naszej planety, stanowią dom dla ponad połowy zamieszkujących ją gatunków roślin i zwierząt. Oto kilka przykładów bogactwa lasów deszczowych:
  • w lasach deszczowych występuje około 170000 spośród znanych 250000 gatunków roślin
  • na obszarze Polski żyje kilkanaście gatunków żab, podczas gdy na dwukrotnie większym Madagaskarze występuje dwudziestokrotnie więcej gatunków.
  • W całej Europie występuje 321 gatunków motyli, podczas gdy w jednym tylko parku w lesie deszczowym w Peru (Park Narodowy Manu) żyje około 1300 gatunków.
Są dwa główne powody, dla których w lasach deszczowych występuje tak wiele gatunków:
  • Klimat: ponieważ lasy deszczowe znajdują się w strefie tropikalnej, dociera do nich duża ilość promieniowania słonecznego. Promieniowanie słoneczne jest wykorzystywane przez rośliny do fotosyntezy – procesu wytwarzania z wody i dwutlenku węgla cukru, podstawowego nośnika energii. Duże natężenie światła słonecznego oznacza dużą ilość dostępnej energii, która jest magazynowana w tkankach roślin, zjadanych z kolei przez zwierzęta. Duża ilość dostępnej energii umożliwia współistnienie wielu gatunków roślin i zwierząt, na różne sposoby wykorzystujących tę energię.
  • Piętro koron drzew: warstwowa struktura lasów oznacza, że jest więcej miejsca dla wzrostu roślin oraz dla zwierząt. W koronach drzew dostępne są liczne źródła pożywienia, wiele jest kryjówek, co umożliwia współwystępowanie wielu gatunków. Na przykład bromelie, epifityczne (rosnące na gałęziach drzew) rośliny spokrewnione z ananasem, gromadzą duże ilości wody w liściach i przestrzeniach pomiędzy liśćmi. W tych małych zbiornikach żyją różnorodne bezkręgowce; również wiele gatunków żabek drzewnych poluje tam i składa jaja.


Tekst: Rhett. A. Buttler, tlumaczenie: Piotr Lukasik




Polski | Uwagi prawne | Zdjęcia | Angielski | PDF | DOC

©2008 Rhett Butler