Tworzenie parków narodowych, chroniących lasy deszczowe

Ustawowe tworzenie obszarów chronionych, np. parków narodowych, jest znakomitym sposobem ochrony lasów deszczowych i innych ekosystemów, czy ogólnie terenów o wyjątkowych walorach środowiskowych lub kulturowych. Parki narodowe chronią też wiele z najbardziej zagrożonych gatunków zwierząt i roślin: na przykład pandy w naturze występują tylko na obszarach chronionych.Generalnie, obszary chronione są zarządzane przez władze krajowe, i zatrudniają strażników/rangerów, którzy pilnują przestrzegania przepisów w parku i chronią park przed kłusownikami i nielegalnym wyrębem drzew.

Tworzenie parków narodowych jest najbardziej skuteczne, gdy przyczynia się do poprawy warunków życia lokalnej ludności zamieszkującej wokół chronionego obszaru. Jeśli lokalni mieszkańcy czerpią korzyści z istnienia parku, będą o niego dbać – m.in. samoczynnie tworząc patrole chroniące park przed nielegalnym wyrębem drzew i przed kłusownikami.

Skutecznym sposobem ochrony lasów deszczowych jest włączanie lokalnych, rdzennych społeczności w zarządzanie parkiem. Rdzenni mieszkańcy wiedzą więcej o lesie deszczowym niż ktokolwiek inny, i są osobiście zainteresowani ochroną i zachowaniem w jak najlepszym stanie ekosystemu który zapewnia im czystą wodę, pokarm i schronienie. Badania naukowe wykazały, że w Amazonii tworzenie "rezerwatów rdzennej ludności" może skutkować lepszą ochroną lasów deszczowych niż tworzenie tradycyjnych "parków narodowych".

Poprzez pobudzanie rozwoju turystyki, parki narodowe mogą przyczyniać się do poprawy kondycji ekonomicznej krajów, na których obszarze występują lasy deszczowe. Zagraniczni turyści płacą opłaty za wstęp do parków, wynajmują lokalnych przewodników i przewoźników, oraz kupują wyroby miejscowych artystów i rzemieślników – koszyki, figurki, bransolety, T-shirty